64
Yorum
1
Beğeni
4,9
Puan
2645
Okunma

Düzeyli bir dostluğun peşindeymiş fırtına
Neden oldu bilemem belki kıskançtın yaren.
Çok mu fazla yükledim ağır geldi sırtına
Son mektupla öfkeyle yaramı açtın yaren.
Ne kadar güvenmiştim sözlerine yalancı
Beni yedi bitirdi içimdeki bu sancı
Bir de haber yollarsın düşünmeden utancı
Dünden evvel bilesin başıma taçtın yaren.
Reva mıydı yaptığın bilemem merhametsiz
Ot yerim bundan böyle yemeğim kalsın etsiz
Bu güne dek yaşadım gururumla minnetsiz
Değilmişsin bilmedim sandım yalvaçtın yaren.
Ben böyle de yaşarım sanma ki bitmez derdim
Çileler bahçesinden dertleri kendim derdim
Dönersem bak namerdim her zaman bunu derdim
Tuzbuz olan kalbimi yerlere saçtın yaren.
Toparladım hepsini sildim bir bir resmini
Dinlemedim sesini unuttum bak ismini
Sonra sıra gelmişti hayalimden cismini
Silmek istedim birden silgiden kaçtın yaren
AFET KIRAT
5.0
88% (7)
4.0
12% (1)