2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1296
Okunma
Ben kadını dolu-dizgin hayatın,
Toz pembe bir seherinde tanıdım.
Emekleyip tay durduğum hilkatin,
Kırk yamalı minderinde tanıdım...
Adım başı, düşe-kalka yollarda,
Düğün-dernek, al kınalı ellerde.
Gâhi Leyla, gâhi Şirin dillerde,
Kara bahtın çemberinde tanıdım...
Bir çoğunun duman tütmez ocağı,
Buram-buram şefkat kokar kucağı.
Kimi ipek, kimi ateş böceği,
Gök kubbenin minberinde tanıdım...
Azgını var şaha kalkmış bir kısrak,
Üzgünü var boynu bükük ve ürkek.
Ben kadını tertemiz ve pir-u pak,
Var oluşun cevherinde tanıdım...
Doydum diyen alamamış tadını,
Kara cahil avrat koymuş adını.
Oysa ki ben kadın gibi kadını,
Er kişinin gönderinde tanıdım...
Orhan BÖRÇEK(Ozan YESARİ)
Cevap Yaz