5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1145
Okunma
Ben hep sevdaları ölümsüz sanırdım;
Meğer acılarmış!
Yaralar kapanırmış,
İzleri kalırmış geride.
Ve ellerinde bir boşluk;
Biraz yokluk yüreğinde,
Bir yanın kanar bir yanın solarmış!
Ben hep sevdaları ölümsüz sanırdım;
Meğer korkularmış!
Karanlıklar çöker,
Ay ışığı kalırmış geride.
Ve odanda bir perde;
Nerde sevgilim diye ağlarken,
Düşler uykuya dalarmış!
Ben hep sevdaları ölümsüz sanırdım;
Meğer anılarmış!
Resimler yakılsa,
İsimler unutulsa da;
Hatıralar kalırmış.
Ve gözlerinde bir arayış;
Sürekli bir kaçış kendinden,
Alnına yazılırmış!
Şimdi ne zaman ağlasam bir köşede;
Ölmek istiyorum,
Yokluğuna kızıyorum!
Ama dedim ya;
Ölümsüz olan sevdalar değilmiş ki!
Yeni öğrendim;
Her şeyin sonu varmış…
Cevap Yaz