Baş harflerimizi kazımışız sevda ağacına,
Sevgi yeminleri etmişiz el ele, göz göze,
Rest çekmişiz kadere, meydan okumuşuz,
Bir ayrılık yetmiş bizi dize getirmeye,

Gözlerimin içine baka baka, yalan söylemişsin.
Benim gözlerin senden başkasını görmezken,
Gidip baş harfini o ağaçtan silmişsin.
Ben sevgimizi, kalbimdeki ağaçta yaşatırken,

Sonra tanımaz olmuşsun beni
İsmimi anmaz olmuş, o kiraz dudakların.
Gelin gitmişsin, satmışsın üç kuruşa kalbini,
Bilmez olmuşsun hayalinle yaşadığımı,

Gözlerinden çıkarıp atmışsın umut ışığını,
Beni görünce, yolunu değiştirir olmuşsun.
Oysa bir ben açmıştım sana, gönül kapımı,
Meğer buymuş hayattaki, en büyük suçum.

Çileleri bana armağan etmişsin,
Ellerim ellerindeyken, bana hiç kıyamazdın,
Senden ayrılamam derken bana,
Gözlerinden inci tanelerini akıtırdın.

Kader intikam almış senden,
Hayat gözlerinin içine baka baka, yalan söylemiş
Aklına ilk ben gelmişim güya,
Ben “evet “desem de, kalbim “hayır” demiş

Deliler gibi sevdiğini söylemişsin,
Can kopar mı demişsin tenden,
Sen yanlış tanımışsın beni güzelim.
Senin gibi “yalancı yari”ben, artık kabul edemem.

BAKİ EVKARALI