Ne olur gitme
Bırakma beni…
Öl de öleyim ne olur!
Gitme,
Terketme beni.


Ruhumu sana, bedenimi toprağa vermeye de hazırım
Yeter ki gitme…
Bak ben gurursuzum
Umurumda değil geleceğim,
Ben kendimden zaten geçmişim
Ben sen olmuşum
Gitme…


Ben seninle olurum
Sensiz ölürüm
Ne var ne yoksa geçmişinde/geçmişimde hiçbirini yaşanmamış bilirim,
Ne olur gitme
Ayrıldık dediğin birkaç saattir kanı sıcak bir ölüyüm.


Hissettiriyor yavaş yavaş damarlarımdan çekilen kanım soğukluğu,
Ne olur gitme, dünya dönüyor
Yaran soğudukça unutursun beni,
Ne olur bırakma, zaman bizsiz geçiyor.


Bırakma bu yükü omuzlarıma
Taşıyamam,
Alışamam ve sensizliğe dayanamam,
Bölme kıtalara yüreğimi
Bir yanım yanarken,
Üşümesin parmaklarım.
Uçlarından başladı donmaya cesedim,
Yalnızca bir nefes…
Ne olur bir nefes yalnızca,
Ruhuma küsmesin bedenim.





Tüm sözler senin dudaklarında anlam bulacak
Bu aşkı en büyük ben yaşarken
Bir satır söz hakkım yok konuşacak
Sen gidersen bitecek bu aşk
Kalırsan sonsuza kadar yaşayacak,
Sen gidersen bitecek bu aşk
Kalırsan sonsuzluk gözlerinde anlam bulacak
Ne olur gitme, daha dermanım kalmadı konuşacak.


Gidişin binlerce şiir yazdıracak
Ve ben tek mısra, tek satır istemiyorum sana dargın kalemimden akacak,
Kal ve küstür beni yine yalnızlığa
Düşman et yine karanlığa
Daha yalvartma ve gitme…
Böylesi bir aşk dudakların arasındayken, köle etme beni ayrılığa.


Hiç mi vicdanın yok senin?
Hiç mi insafın yok, taş mı kesildi kalbin?
Hiç mi dert olmaz içine, kendinden geçmiş, yalvaran halim?
Çok mu küçüldüm dersin?
O yüzden mi başını kaldırdığında ağlayan yüzümü görmezsin?...
.
.
.
.
.
.
Biliyorum bunları duysan ne mutlu olurdun biterken,
Ama korkum yok, yaşım genç,
Hayata küsmem için çok erken.
Sen yinede sevdiğin kadar büyük olmazsan giderken,
Küçülürsün, bitersin,
Farkın kalmaz zavallı, aciz bir böcekten…