Kovulmaz sevgili öyle taşıyamadığında yürekten,
Sen kovsan o gitmez , gidemez
Zaten sevmediysen durmaz O söz verse bile.
Ama sevdiysen dilinde değil sadece , tüm kalbinle
Oturmuştur yüreğine O sinmiştir içine
Kovsan da gitmez , gidemez.


Dua edemezsin girme artık rüyalarıma diye,
Etsen de çıkmaz aklından işte
Kapatacak bir kapı bulamazsın hem zihninde,
Duyuramazsın yalvarsan da düşlerime girme diye.
En zayıf anında dolar gözlerine,
İki damla yaş olur sonra taze kan gibi süzülür hem de.


Kalmaz çaresiz esir düşmüş bir köleden farkın,
Çözmek istemez kelepçelerini isyan etsen de.
Huzur bulur sitemlerinden dikte ettiği varlığı benliğinde,
Kurtulayım derken tamda ortasına düşersin aşk denilen o ateşin
Sürükler senide gittiği yere
Kalbine dolanmış dikenli zincir,
Ucunda kopmak bilmeyen urgandan ipiyle.



Gamgüsar anlarında kurduğun hayallerini,
Tekrar geçirirsin gözden bir bir.
Her sayfada O çıkar karşına yine şiir şiir
Islanmış mektupların ve varsa Onun için geride bıraktıkların,
Hesap sorarlar sana kaybolan yılların yutkunduğun her acıda zehir zehir.



İlle de çıkarmak istiyorsan O nu hayatından,
Düşlerinden , gecelerinden ve hatta senelerinden;
O zaman sırılsıklam aşık olacaksın Ona
Bağlanacaksın imanından daha kuvvetli bir bağla
Bütün bunları tüm benliğinle ve içten yaşayacak ve göstereceksin ona
O olmadan yapamayacağını anlayacak
Görecek senin aşktan ve acıdan perperişan halini,
Ve O terk edip gidecek seni…
Kasım CAN