Güneş’ti gözlerin
Karanlık gecelerin
Gündüz gülüşlerinde saklıydın
Kefilsiz aşkların
Sorgusuz iklimlerinde
Mevsimsiz esen
Bir yel gibi girmiştin düşlerime
Son-bahardı yüz astarın
Fısıltılı pencere ucuna dizilmiş
Cennet kapısı idi dudakların



Koşulsuz sevgilerin
Kapılarındaki çilingirdi, sol yanın
Bulutsuz salınmıştın gökyüzüne
Ardında seçilmemiş yıllar
Savunmasız anlardı
Alnına vurulan
Gelmeyen baharın
Sonu idi adın



Sevgi sızlar, aşk çıldırırdı
Gözyaşlarında
Akan her damlada
Bir kıta gömülürdü
Bedenimde
Duygu tüterken
Gönül ıslanırdı derelerinde
Son-bahardı adın



Güz şarkıları yeşerirken
Notasız melodiler düğümlenirdi boğazımda
Sensizliğe yaşanmış
Gereksiz senelerin
Acılı zamanları idi
Dilsiz kelimelerimi çürüten
Son-bahardı adın
Döküldüğüm....



Düzce 24/ŞUBAT/2009