..Kutlu Doğum Hafatasında Kaybettiğim Sevgili Anneme..

Seni nasıl anlatabilirim ki Annem,
Atmış bir yıllık, bir ömürsün sen.
Sen,
Allah ve Resulünden sonra en sevdiğimiz varlık;
Canımızın içisin sen…

Seni nasıl anlatabilirim ki;
Ne
Bildiğim şu binlerce sözcük yeter seni anlatmaya
Ne de
Yazılmış ve yazılacak en uzun şiirin dizeleri…
Ne
Şimdi bir melek olup da derinliğinde kaybolduğun
Şu uçsuz bucaksız göklere sığdırabilirim seni
Ne de
Kuruyup karardıkça cam gibi kırılıp dökülen
Hüznüyle, geçmişin gülücüklerine küsen kalbime.

Anlatmaya kalktıkça dilim damağım kurur
Elim ayağıma dolaşır.
Düşünceler karışmakta, sanki birbiriyle yarışır
Gözlerim derinlere dalar da bakışım bulanıklaşır.
Yazmaya kalksam
En dağınık şiirim olur, şiir olursa
Kimse yazdıklarımdan senin güzelliğini anlayamaz
Anlatamam, bendeki yerini; şeklini
Ve kimse göremez içimde kopan fırtınaları
Dalgalarda bir batıp bir çıkan beni bulamaz.
Dedim ya annem anlatam seni
Korkarım...
Annesiz kalan bir bebek gibi
Korkar ve ağlarım....
Ağlarken seni beklerim
Cansuyunu bekleyen fidan gibi...
Umutla...
Ve
Sen gelmeyince...
Susarım...
Sessizce bir köşeye saklanır, gözlerimi kaparım
Seninle geçen her anın hayaline dalarım
Hem anlatamam seni hem anlatmam,
Yalnız kendime saklarım...

::_ _ _ _ _ BİR DUA _ _ _ _ _ :::
Mezarın genişlesin annem,gül gibi koksun
Aydınlansın bir anda nurlarla dolsun.
Melekler sevinçle gelip seninle olsun
Müjde versinler annem... Mekanın Cennet Olsun.