belendiğin toprağa saklı maşallah, saklayacaksa seni nazarlardan
akmasa da olur dendi musluklar, nasılsa korunacaksın hastalıklardan
hani kuruduğunu gördün ya bir sabah, bahçeye elinle diktiğin fidanın
sebebi de bu oldu işte, döktüğün ilk gözyaşının.

……………………… köyün delisi deli gibi koşarak geliyordu,
bir ateş topunun dünyaya çarpacağı ise hep söyleniyordu.


kış dediğin yol vermez, bin yıldır aynı beyazdır ülkemde yılın yarısı
okumasa da olur dendi çocuklar, bekler yazılmamış defterlerin ilk sayfası
ama bir gün kaval yelleri alıp getirdi önüne bir yaprağını gazetenin
gözyaşınla ıslandığını gördün, tertemiz mendilinin.

…………….. köyün delisi meydanın ortasında bağırıyordu,
gördüm elini, donmuş bir çiçek renginde bana bakıyordu.


ani ölüm zamanları beslenir, besmeleyle açılan vardiya kuytularında
akmasan da olur dendi alın terine, içi posa dolu sandıklar yola çıktığında
hani felekten çalacağınız gecede adı yazılı değil miydi bu arkadaşının
şimdi gözyaşın can suyu oluyor, üstündeki toprağının.

…………….. köyün delisi senden şaşkın, bir şey anlamıyordu,
fabrika bacalarında asit tozunu yutmuş cesetler tütüyordu.


bildirimsiz kaçaklardır hep, ulaşılması zor sevdaların kimlik kayıtları
okumasan da olur dendi sevgiliye, nasıl olsa biliyorsun yürekte yazılanları
ama samanlığın seyran yanı çok geçmez külüne döner yangın yerinin
göz yaşların yüksek duvarını örer, yaşamdaki pencerenin.

…………….. köyün delisi artık yatağını-yorganını topluyordu
ateş topu dünyayı delip geçmiş, yapacak bir şey kalmıyordu.


söz etmedik ama bulutlara kaçan uçurtmalar ve artist fotoğraflarından
olmasa da olur dendi masallar, yarınlar için bir şey bekliyorsak çocuklardan
asla yakalanmadan kıskaçlarına ve karanlık gecelerine geçmiş günlerin
topla ne kadar gözyaşın varsa henüz bükülmeden bileklerin.

…………….. köyün delisi ıslak ellerini son kez güneşe uzatıyordu
aydınlık yarınlar için, yarınların çocuklarına güneşi veriyordu.

Cevat Çeştepe

Ağladık, elimizden kaçıp mavi bulutlara saklanan uçurtmamızın ardından.
Oysa o uçurtma bizim de özgürlüğümüzdü, korumalıydık …..
Ağladık, arka cebimizdeki artist fotoğrafları çalınınca birileri tarafından.
Oysa o fotoğraflar ışıklı hayallerimizdi , saklamalıydık ….
Ağladık, ağladığımızla kaldık ….
Şimdi, dökülen gözyaşlarımızı toplayıp avucumuzdaki güneşte kurutacağız.
Yarınlarımızın çocuklarına, içinde gözyaşı olmayan bir yeni dünya bırakacağız
Umarım geç kalmadık …