yağmurlarım olup yağsan, saçlarımı ıslatsan önce, sonra iliklerime kadar
limanına sığınsam….
gecemin fırtınası olsan, yıldızların dalgalansa, yeniden ölünceye kadar
dizlerinde uyusam….
.
parmaklarımın kırık sazlarıyla ancak bu kadar seslenebiliyorum sana
duman altı sarhoşluğumu bir kenara bırak, ne olur kusuruma bakma
dünyamın ilk günü değil ki, sırılsıklam bir kaçışın hemen sonrasıyım
son günden kıl payı kurtarmışım yakamı, o bakımdan biraz şanslıyım
şimdi bir yeniyi yazıyorum, ilk okuduğum kitaplardan beyaz kağıtlara
bu gece limanına sığınsam diyorum, dizlerinde uyusam, sarılsan bana
sarılsan bana …

/-kar yağarken çarşı-pazar dolaştım, bildiğim bütün kitapçı dükkanlarını
ilkokulumdan alfabeyi aradım, bir de vardı ya.. boyama kitaplarını…..
bulamadım./



yastığımda sıcağım olsan, düşlerime karışsan, saçından bir tel saklansa
saçlarımda bulsam….
su olup çeşmelerimden aksan, yangınlarım sönse, günüme göz açışımda
yüzümü senle yıkasam….
.
okyanuslarda aramıyorum inci tanelerini, bundandır gözlerine dalışım
ay ışığını kuytularıma gizler, sahipsiz sabahlarıma sen ol diye saklarım
sonra adımladığım her kaldırımda, bir iç güdüdür çıkıvermen karşıma
günlüğümü okur gibi, afişinde aşk mevsimi yazan bütün sinemalarımda
ve gün biter dönerim yeniden geceye, bıraktığım yerdedir anahtarlarım
sular akmaz yastıklar soğuktur, bir umut içimi havada kokunu ararım.
seni duyarım…

/-kör kandiller altında ışık oldum, oynarım umudu ile çocukluk oyunlarımı
gece siyahtı yıldızlarsa beyaz, griler yutmuştu masmavi boyalarımı.….
yoktular./



çocukluğum sen olsan, gökyüzümü maviye boyasan, yüreğim yüreğinde
gezegenimi doldursam….
denizlerimi kucaklasan, en derinim kırlangıç kuşu, eş olup göçebeliğinde
seninle kaybolsam….
.
eskitilememiş sokaklarda dolaşan, yeni model saltanat arabasıdır bugün
yani bahar mevsimidir arkası yaz sıcağı, sevdadır gözlerimde gördüğün
böylesi umut çiçeği işte renk veren kalemime, gökyüzüne ve denizlerime
aydınlık olup bir elinde fırça diğerinde mavi boya, renk veren şiirlerime
sen, üstündeki son kokuyu çekerken, defter arasında saklı kurumuş gülün
elindeki kuru boya izinden anlayacaksın sebebini, yüzündeki tebessümün.

/-ve şimdi girdim hayal bahçemin infaz kapısından, duvarıma yaslanıyorum
bu şiiri sana ben, müebbet bir çocukluk tutkusunun boyasıyla yazıyorum…..
böyle işte canımın içi./

Cevat Çeştepe