Gökyüzünde dönüp duran ateş böcekleri misali,
Dönüp duruyorum etrafında.
Sen gökyüzündeki ışığım, yıldızım,
Gecemi aydınlatan umudum...
Sensiz her şey yok, her şey kayıp,

Tek gerçek geceler boyu gülümseyen yüzün,
Tek ışığımsın gözlerimi kapattığımda.
Anılar boğuyor her yokluğunda,
Aklıma düşen her anımızda
Bir sen varsın, bir de kol düğmeleri karşımda

Kelimelerim kayıp, cümlelerim öksüz,
Yetim kaldım alaca karanlığında...
Boynu bükük bir aşk acısı anımsatır sesin,
Aklıma düşersin,
Akşamın kızıllığı yüreğime vurduğunda..

Hala alnımda son busen,
Yüreğimde sensizliğin kanayan sancısı
İki ayrı yolda, iki can birleşir,
Her gece oluşunda...
Sen güneşli ılık sabahında,
Ben soğuk kış ayazında,

Sen yoksun artık,
Ne başındasın yolların ne de sonunda,
Sana koşuyorum bir adım daha yakınlaşmak uğruna,
Nefesim kesilene kadar,
Sesim kesilene kadar koşuyorum sana...

Aradaki mesafe yaklaştıkça,
Uzuyor yollar,
Ulaşamıyorum sana..
Bir sen varsın aklımda,
Bir de kol düğmelerin karşımda...

Bak yine akşam olmakta,
Yüreğimin kızıllığı yollara vurmakta,
Yokluğuna adanan ağıtlar koynumda,
Etrafında dönen ateş böceği misali
Alnımda son busen yanıp durmakta…

Sanki sen hiç gitmemiş gibi,
Sanki sen hep yanımdaymışsın gibi,
Sanki senden hiç kopmamış gibi,
Canımdasın,
Kanımda.

Ne doğan günün aydınlığında,
Ne baharın yedi renkli tomurcuğunda,
Ne sabahın meltem kokusunda,
Hiç bir şeyin tadı yok
Sen yanımda olmayınca...

Gün ışıdı sevdiğim,
Bir ayrılık vakti daha yaklaşmakta,
Hiçbir şey söylemeden sessizce git sevdam,
Susma vakti kapımızda...
Biliyorum... Gitmen gerek...

Sen hiç gitmemiş gibi yeni güne gülümsemem gerek...
Gözlerimdeki kanlı yaşları,
Kimseler görmesin diye silmem gerek,
Yeni bir gecede sana koşmam gerek.
Bir sen varsın karşımda, bir kol düğmelerin yanımda.

Ruhumdaki ay çoktan karardı,
Gönlüme güneş niyetine
Sen gerek.

Ayşe Manav