Bir sevda masalıydı bu,
Kulaklarımıza fısıldanan,
Titrek mum alevi gibiydi gönlüm,
Yolunu gözleyen,
Rüzgarın kollarına sığınmış sarı bir yapraktım,
Ellerinde titreyen,
Ruhuma dokunduğun o ilk anda,
Sendin içimde ürperen.

Bir nefeste yanındaydı yüreğim,
Bulutların en mavisinden,
Dokunuşunla buzullar erirdi kalbimde,
Hasretinden,
Ya gözlerin;
Gözlerin miydi beni anaforlara sürükleyen,
Sözlerin belki de,
Kapkara bulutların ardından süzülen.

Sensizliğin sokaklarında,
Kayboluyorum git gide,
Sızlayan şu kalbim söz dinlemiyor,
Sonunu bile bile,
Geç gelen bir mutluluk bu,
Hüzünleri doğuracak belki de,
Ne senden vazgeçeceğim,
Ne de sevginden ömrümün son deminde.

Sevda ateşin bu,
Bir kez düştü yüreğime,
Sevgim; rüzgara emanet,
Getirsin diye kulaklarına bir esintide,
Düşlerinde, sevgimi fısıldasam,
Ruhuna dolsam bir öpücükle,
Ve desem ki ‘Sensin canımda can’.
Sarılsam, kalsam,
Ölsem öylece.

Ayşe Manav