Kerpeten bir yoksullukta sevdim seni
Acıyı nasıl bal eyledim, bilemezsin
Yaprak nasıl düşer sararmadan dalından
Basınca çıplak ayaklarını
Toprak nasıl hasret kokardı
Her şey biribirini yakardı

Bir kucak saçların vardı
Devrilince bir yana
Dalgalanırdı sarı başaklar
Bakınca ay kıskanırdı
Güneş çimdiklerdi etini
Güzellik seninle öptü kıyametini

Zamansız savrulunca eteklerin
Utanırdım dibi yoktu yerin
Yemlik toplarken küçük ellerin

Sen zamansız gittin ya
Şimdi iki dağ taşıyorum omuzlarımda
Dayanır sanmam dizlerim
Güzelim
Tekliyor yarım kalbim

Ellerim arkamda
Siyah kasketimi düşürdüm kaşlarıma
Haram dünya bakışlarıma
Hani kızarsın diye
Sakalımı da kesmedim
Kaç kez daha gelirim bilemem
Tükeniyor umudum
Yüküm çok ağır
Yoruldum

Sulamaya geliyorum servilerini
Geniş tut yerini

E mi



Hayrettin YAZICI