Nasıl olsa bir daha karşılaşmak zor olur artık
Bir karışlık düşlerimle
Jules Verne hikâyeli gözlerine
En fazla enlem ve boylam diyerek geçtiğimden

Yakamozların ayak izi kovulur denizlerden
Güneşin doğuşu kadar hızlı değilsem
Bir tur sanırdım yalnızca
bir gecenin marifetini
dünyanın güneş çevresinde
döndüğü kadar etrafımda dönmeyi bilmesini

ufukta en fazla pigmelerin ufo görmesine katlanacak
sabrım kalırdı

Kim bilir kaçıncı paralel de yaşardın oysa
Adımı bilmeden
Hangi tarih yaşını eskitir bana sormadan
Bense hangi nebülözde ki
Kimyasal artığım artık
Bulunup arınmaya âşık
Yok, edilmek için lahit kaldırım taşına
Yani anlasana ölümlü olmana bile razı
Katre sancılarım, var oluş masallarına

Hadi habersiz dünyalar da vardı deseler
Sana benzeyen,

Ki zaten oradan geliyorum hepsine doymuş
Sana en fazla yirmi bin fersah yakın

Uzun katlı, evlerin içinde
Yüzlerini sana benzemek için boyayan,
Bratleri, bitleri, itleri olan

Güneşi gördüğün de soyunup
Üşüdüğünde giyinen ki
Sen olmaya cüret edecek
cesaretleri
şubat on dörttü
Yalnızca bir gecelik klonundan
Arta kalan
zaman

Anladım ki
Her ne kusur varsa geçen zaman da,
Işık hızı masumdu
Bendim yavaş