6
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2038
Okunma
karlar düşerdi kirpiğinin üstüne
küçücük yüreğinle bana koşarken
sarılıp doya doya öperdin
dökülürdü dudağından güllerle karanfiller
yirmi yıldır bu sahne hep gözümün önünde
deliye döndüm birdenbire çocuğunla görünce
dalgın dalgın bakıp geçtin ağlamaklı gözlerle
kurumuştu içindeki bana ait çiçekler
ezildim o an döndüm geriye
beynimde fırtınalar
gözlerimde dikenler
akıttım gözyaşımı ters çevirip içime
kurumasın diye bıraktığın çiçekler
ümit atayman
Cevap Yaz