7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
900
Okunma

İstanbul okadar büyükki
Her Köşe Başında Bir Uçurum
Bir Nehir Gibi,alıp götürüyor Herbirini
Küçük Yavrular Bile Tanır olmuş Zehiri
Bir Okadarda Ahlarla Dolu Bu Şehir
Yirmisinde Yaşamaktan Bıkan,Dumanlanmış Bedenler
Kırık Kalpler,Aglayan Gözler
Aşk denen Birşeyde Sarmış Bu Hayatı
Aslında Esir Almış Kainatı
Mutlu Eden Tekşey Olmuş Bu zaman da Maneviyati
Sevgiyle Birleşip Canlar Yakılsada Ugrunda
Son Baharda Gelir Eser Hazan Yeli
Vurur Yapraklarıma Deli Deli
Asiligimi Vurur Yüzüme
İstanbul Tutundum Sana
Senle Varım Bu Zor Hayatı aşmaya
BU DÜZENİNİ BOZMAYA
YAŞANILASI YARINLARA ULAŞMAYA....
.. .Siyah inci...