doğrusu harika bir kare.
melek.

dudaklarım hiç şair olmayışlığın selametinde
çocuk mırıldanır
ve her perdeden bir turna havalanır
ben cura sesine hayran
elimde şarkılardaki kırık neylerden
hiç dokunmadığın bir kitabın merakında


dinle !


yüzümde dali’nin bir tabloda kullanmadığı kadar renk
ve tam kalbimde gerçek
evet bayım, yarın gelecek
ve küf kokan tren istasyonlarında elleri mor çocuklar ağlayacak
gülünecek halimize sezinleyerek
içimizdeki bitmişliği
ki artık zamanıdır biraz toparlanmanın
gözlerimiz güneşe erimeden
cura sesi tükenmeden


sen suskunluğunun en tiz haykırışlarında
içlenen ihtiyarların gözyaşlarında
ve ben yağmurlu günlerden bir günde
bir üsküdar akşamında
döndüğüm günden beri
boğaz düğünleri hiç bitmeyen cümleler gibi
sızlatıyor içimi.


doğrusu harika bir kare,
melek.

açılmamış zarf
okunmamış mektup
bilinmeyen zaman.

gecekondu sokaklarında öksüz çocuk kokusu
bir kadının boş bağrı inilderken ben elimde yine ney
divan şiirlerinde duvarlardan süzülürken mey
beşiklerden yükselen geçmiş zaman rivayetleri.


sen suskunluğunun en tiz haykırışlarında
içlenen ihtiyarların gözyaşlarında
yüzlerindeki nur, yüzlerindeki yol
sen elinde yine cura.


kare harika melek...