2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1328
Okunma
Yalnızlığım Robenson’dan miras.
Yaşamak pişmanlık getirir,
Yaşanmayınca da bilinmez.
Mayasında katran kokan gecelerim var
Sıvaşır elime, yüzüme.
Ağlasam beyhudedir.
Gözyaşıyla silinmez…
Düşünce, ağır bir tokmak.
Vakitsiz çalar ‘anılar kapısı’nı,
Davetsiz misafirim olur her seferinde.
Kuzgun nefesinde eser rüzgârlarım.
Savrulur mazim
Yakılmış mektupların küllerinde.
Mevsimlerim kuraklık yağdırır,
Zenginliğim yokluğu getirir.
Yüreğimin kırık gergefinde,
Hece hece işlediğim sevdalar ağlaşır.
Kalem ile kâğıt,
Ruhum ile bedenim savaşır.
Dünya elem dalgalandıran bir derya,
Üzerinde küçük bir gemidir ömür.
Bağrı yanık, rotası kayıp,
Yelkeni yırtık…
Güvertesinde ben;
Uzak sahillerin özleminde,
Hala masum,
Hala boynu bükük bir çocuk…
Serkan AKTEPE
Cevap Yaz