Gara gışda, göğsü lale çemenden
Ay! el olan kimi, aralı dağlar
İlim de el çekib, e’lece menden
Gaş gabağı, bağrı, garalı dağlar

At minib gezdiğim düzler, ovalar
Yüklendiğim, su çektiğim kovalar
Ata öyüm, dam duvarlar, suvalar
Yad’dan sorur meni; “haralı?” dağlar

Men idim balası, sütlü bulağın
Unuttu mu öz sesini gulağın?
Toy düğündü bayah, yolun yolağın
Devran dönüb, indi zaralı dağlar

Nec’olub Gögye’li Ağa, Beğlerin?
Dağılıbdı sola, sağa Beğlerin..
Düşüb; közden, gızgın yağa Beğlerin,
Aras tek üreği paralı dağlar!

Gafil gadalara gol boyun bahtım,
Demeli boşaymış geyretim, ahtım..
Zay olub emeğim, yıhılıb tahtım,
Derdim sıra sıra sıralı dağlar!

Dünya boşa dönür sandırdın o ki,
Gözyaşımı sele döndürdün o ki,
Özün de yan, meni yandırdın o ki,
Galağı çoh, odu çıralı dağlar