Hep ben dinledim
O beni dinlemedi
Poyraz diyorum dinmedi

Hiçbir düşüncemi misafir edemedim
Nem varsa yele verdim

Oysa çoktandır erimişti kar
içim buhar buhar
Demindeydi bahar

Benden çoktu yaslandığım ağacın yaşı
Ama onun da eğikti başı
İçi atılmış boş kovan gibi bomboş
Meyvelerin mayhoş
Biraz duruşu sarhoş

Benim saçlarım dökülüyor
O yenilenir
Hal bu ki biribirine benzer içimiz
Bu yüzden sökülmüş iliklerimiz
Yaşıyoruz aynı korkuları
İkimizinde açık kolları


Sırt sırta verirken kardeş kardeş
Aynı zamanda aşıyor başımızdan güneş
Ay dolunay
Belli ki etine dolgun bir gece bekliyor bizi
Hala dinmeden esiyor poyraz
Islak dudaklarıyla içiyor bizi

Kara kilitleri asalı çok oldu hancılar
Bekleme geçmez burdan kervancılar

Vadilere iniyor gecenin çığlığı
Biçiyor eteklerinde yalnızlığı

Benden çok gördün geçirdin
Belli ki bunun için eğildin

Sahi soran oldu mu bunca zaman
Yalnızlığımın ağacı
Nedir derdin

Yok muydu yurdun
Böyle kurudun



Hayrettin YAZICI