gitin
sesinin yankısı bile kalmadı odamın içinde
kelimelerinin gölgesinde gülümsüyorum
inkar ettiğim tüm yaşanmışlıklarım karşısında hükümler giydim
umrumda değil
şimdi bir su birikintisinni kıyısında
üzerindeki yansımalara şiirler yazıyorum

gittin..
giderken beni aldın
saçlarının kokusunu bıraktın
ojelerinin rengini
iççekişlerinin ve beni beklemelerinin cesaretiyle özlüyorum seni
çaresizliğimden utanıyorum günlerdir
insan içine çıkmıyorum
gelsen diye adaklar adadığım tanrıma borçluyum.

.....

geldiğinden beri gulumsüyorum bu şehre yalan değil..

söyleyemediklerimi şimdi susuyorum
içimde biriktirdiğim onca kelime canımı yakıyor
karasularımdaki bütün multecilere kucak açıyorum
senden haber getirirler diye
ve hala gitmene izin verdim diye
kendi canımı yakıyorum

......

bu plansız gelişini açıklayamıyorum
açıklamakta istemiyorum artık
ne çok erteledim sevda sözlerini
geldiğinden beri hayatıma mavi desem olmuyor
içim dışım bembeyaz
dudaklarımda senin gülümsemen
ben,
sen diye kendime sarılıyorum
sen diye aklımda tutuyorum öpüşlerini..
geldiğinden beri hayatım kırmızı
yüzüm yanıyor durmadan
ellerimdeki telaş
gözlerimdeki yokluğunun korkusu
biliyorum
aklındayım
aklımda olman
yetmiyor
özlemek iki ucu keskin bıçak
ne seni çıkarabiliyorum aklımdan
nede içimdeki yaraları kanatmadan durabiliyor
bu içimdeki
durmadan senin peşinden giden kaçak...