yağmur zamanı şimdi
gözlerimi yatırdım bulutlara
bu gece ağlayacağım sabaha kadar






gidersen dönme demiştin
daha dün gibi
bir çiçek açtım bu ilkbaharda
eylülden kalma rengi kül gibi




hangi aynaya çarpsam şimdi yüzümü
bir perde yırtılır gözlerimden
yüreğimden çektikçe kirpiklerini



ah be dağ yüreklim deniz gözlüm
gitmek kolay mı sandın senden
giden ayaklarımdı
gözlerim geriye baktı umutla
dalgalarında köpürdü göz yaşlarım ısrarla
yüreğimde paslanan kurşun kokarsın hâlâ



alnımdaki her çizgi
italik bir met ceza…




duydum ki,
müebbedimi istermişsin inatla

o ki…!
af istemem
prangada kalsın yüreğim
bir sabahın köründe
çekin darağacına beni




yeter ki
gözlerim çürüsün gözlerinde















“11.04.09” Antalya
Sıtkı ÖZKAYA