(Sümen çorap: Yün çorap)

İlhan gelmiş yirmi yaşına.
Demiş beni evlendir baba.
Baba demiş yok elde avuçta.
İlhan demiş kalırız bir odada.

Yapmışlar düğün nikâh bir arada.
Başlamışlar kalmaya baba evinde bir odada.
Oturmuşlar yemeğe on kişi bir sofrada.

Baba demiş çalış kazan hani para?
İlhan çıkmış piyasaya iş aramaya.
Taşımış sırtında çuval, almış para.
Gelmiş eve, para istemiş baba.
Geçineceğiz madem böyle bir arada…

Gel zaman git zaman, çuval taşı al para.
Kural böyle, ver para kal odada.
Hanım ister, entari fistan ver para.
Çalış çabala,cepte yok beş para.

Olmaz demiş, İlhan düşünmüş bir ara.
Beşi sümen çoraba, on beşi babaya, alırsan yirmi para.
Yarın öbür gün lazım olur, düşersin dara.
Olmuş sümen çorap, İlhan’a kumbara.

Al baba, bu gün taşıdım çuval, on beş para.
Koy hanım, beş para sümen çoraba.

Gün gelmiş demiş baba, kış günü İlhan’a.
Al hanımı, istemem sizi düş yola.
Aman baba, yaman baba, koyma bizi kapıya.
Nerde yatar kalkarım, bu karda kışta.

Baba kararlı, düş yola al karını da.
Yeter artık beslediğim, sizi bu kapıda.

İlhan topla bohçanı, gidiyoruz, demiş hanıma.
Sakın unutma, sandıktaki sümen çorabı da.
Bir bohça, bir yorgan, binmişler dolmuşa.
İnmişler şehre, bulmuşlar bir salon iki oda.
Tembihlemiş İlhan hanıma, konu komşu sorarsa;
Eşyalar kamyonla gelecek daha sonra.
Almışlar sümen çorabı, çıkmışlar pazara.
Koymuşlar kamyona iki divan bir karyola.

Çalışmış çabalamış İlhan, taşımış çuval.
Bazen inşaatta, bazen olmuş hamal.
Kazandıkları şükürler olsun hepsi helal.
İki evlatları olmuş biri Cemal biri Hilal.
Tutmuşlar kesenin ağzını, toplanmışlar para.
Almışlar kıyıdan köşeden bir arsa.
Kondururlar üstüne, bir salon iki göz oda.
Saray olmuş, evleri yağmurda karda.

İlhan durmaz çalışır, kazanır hep para.
Şimdi de olmuş, kömürlükte ki kara kutu kumbara
Beşi kutuya, on beşini eve harcar, alırsa yirmi para.
Yarın, öbür gün, lazım olur, düşersin dara.

Hanımı ister, bu gün pazar hani para.
İlhan gideyim kahveye, bulurum borç para.
İsterim bir eşten dosttan, öderiz bir ara.
Hanım bilmez, en iyi dost kumbara.

Hanım bulur, kömürlükte bir kutu üstü kara.
Hazine buldum der, içi dolu para.
Sevinir bolluk gelir evlerine bir ara
İlhan’ın yüreğinde açılır, bir yara.

Pazar günü gelince hanım der; yok mu para.
İlhan hadi şimdi çık kahveye, eş dost ara.
İlhan der bozuldu büyü, yok para.
Eş dostlardı sümen çorap, kara kutu kumbara.

03/04/2009