Üzerimde önlükle
Okuldan yeni dönmüştüm.
Yedinci sınıftaydım
Ödevlerim vardı.
Annem dedi:
Baban çağırıyor.
Baban deyince
Akan sular dururdu.
Hemen koştum yanına.
Üzerini değiştir,
Akşama misafirler var.
Anlayamadım,
Misafirler var ne demekti o an.
……………

Misafirler geldi.
Annem elime kahve fincanlarını verdi.
Ürkek adımlarla,
Sundum kahveyi adamlara.
Maşallah maşallah dedi,
İçlerinden yaşlıca biri
Giydirdiler üzerime allı, yeşilli, morlu
Berdeldi benim adım bundan sonra.
Ağabeyime genç kız,
Ben oldum on üçümde yaşlı adama kuma,
Bir evde dört çocuk bir ana

Hayallerim vardı oysa
Okuyacaktım…

Sekize giden, uzun boylu, yeşil gözlü,
Taşıma otobüsünde arkamdaki koltukta oturan
Hep koltuğumu sallayan
Bana Çiçek deyince
Gönlümde çiçekler açan
Süleyman’a varacaktım.

Yıkıldı hayallerim birden
Elim ayağım buz kesti
Dilim damağım kurudu
Kalın kaşlı hain bakışlı adam
Kirli dişleri koca göbeğiyle
Yanıma gelince…
Kahramandı kendince.

Ne hayallerim kaldı
Ne okulum
Ne dünyam
Ne Süleyman

Aldım elime bir iğne
İşledim yıkılan hayallerimi
Üzüntülerimi…
Kızgınlıklarımı hırsla işledim
Hayallerimi çiçeklerle süsledim.
Varsın desinler;
Hasan’ın kızı dilsiz çıktı diye
Ben konuşuyorum artık
İğne ile etamin üstüne.

19/04/2009