Hiçbir zaman ölümü sana atmadım
Her zaman nemli coğrafyamın mevsimi oldun
Sadece ağladım sürgün istikbalime
Gene de umut aktı damarlarıma
Her seferinde siyahları çıkardım
Çıplak kaldım
Ateşine yar olup terimi akıttım küllerime
Toprak örttüm vazgeçilmişliğin üstüne

Kendimi unutarak senin olmalıydım
Mükemmel olmalısın bende
Her dertten seni düşünerek kurtulmalıyım
Verdiğim her nefes ömrüne akmalı
Aldırma!.
Nefes aldığımda kısalan ömrüme
Affet!.
Seni bir gün daha sevemediğim için.

Belki bir gün
Korkularım düşmanımın eline geçer
Senle dolu ruhuma eziyet eder
Olsun!
Hayatım bir gün daha ertelenir
Tutunurum tenime
Seni bir gün daha severim
Belki bir gün
İçimdeki seni/sana ait olan her şeyi avuçlarına solurum
Yüzüne sürersin o zaman
Hatırlarsın!
Limanına geldiğimde yitik gençliğimi
El değmemiş ülkemi

Hadi gel artık!
Canlandır yürüdüğüm ölüm yolunu.

Saat/ 05:00
Tarih: 09/04/2009