Esiyor hoyratça bir deli rüzgar
Sinem üzerinde açıyor yara
İçten,içe gizli yakarken bu har
İnliyor derinden bu bahtı kara

Çektiğim acılar donsa diyorum
Artık bu rüzgarlar dinse diyorum
Şu şansım tersine dönse diyorum
Sevinçten ne güzel atardım nâra

Özledim gizlice gelişlerini
Sessizce buseler verişlerini
Görseydim karşımda gülüşlerini
Gönül bahçelerim olurdu hara

Yalnızlık gölüne daldım çıkamam
Senden gayrısına dönüp bakamam
Daha fazlasını artık çekemem
Ne olur bir çare düşmeden dara

Bir saat yanımda ah kalabilsen
Ne haldeyim şimdi bir bilebilsen
Açsan telefonu bir sorabilsen
Lutfeyle ne olur bir kere ara

Bu yürek bilirsin hep sana mahkum
Yediğim acıdır,içtiğim zıkkım
Oysa ki mutluluk benimde hakkım
Başımda siyahlar dönmeden kar’a

Sevdamız narin bir çiçekmiş meğer
Öyleyse hasreti çekmeye değer
Engelleri bir,bir aşsaydık eğer
Dönerdi bu şehir mutlu diyar’a

Kader böyle deyip boyun eğip de
Beni bir başıma yalnız koyup da
Senli bu sevdamız bitti deyip de
Mecbur etme nolur beni efkar’a

Aylarca dillerin döktün olmuyor
Önüne sevgiler ektin olmuyor
Lüzumsuz ne yapsan baktın olmuyor
Yeni bir sevdaya yelkenler fora

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz