Hadi!.. “Git” de bana
Utanıyorsan, kaçır gözlerini
Yakalanmadan bakışlarıma!..
“Kal” demeye varmıyorsa dilin,
Hadi!.. “Git” de bana

“Kal” demek geçmiyorsa yüreğinden
Ya da bunu söylemene engelse gururun
Boynunun borcudur “Git” demek
Her kurduğun cümle de “Ama” var!..
Anlayamıyorum ki!.. O da ne demek?!

Ne sen“Git” dersen,
-Kalacak kadar “Gurursuz”
Ne “Seni seviyorum” derken,
-“Dostun” olacak kadar “şuursuz”
Ne de bu yüzden hakaret edecek kadar
Fütursuz biri değilim!..
“Kıblen” belli olsun kâfi
Olsun ki; Yönümü bilerek “tavaf” edeyim..

Sahi sen nasıl kandın “kendi yalanına?”
Dostmuş!.. Hadi canım sende!..
Al senin olsun dostluk dediğin
Gözlerime bakarken yalan söyleme bari
Üstelik titriyorken benim yüreğim!..
Ben “namert miyim ki”;
Sevdiğim birine “Dostunum” diyeyim?!

Dedim ya!.. Dost most falan değilim ben
Daha da ötelerdeyim!.. Uzansan tutarsın belki
“Git” dersen,
-“Rüyalarından çıkacak kadar” uzak
“Kal” dersen,
-“Yürek atışın” olacak kadar yakın bir yerdeyim
Yani ben burada, hep seninle, ben hep sendeyim!..

Zincirlerini kırıp, çöz kelepçelerini
“Çekiç de benim, örs de”
Ya “git” de;
-Çekiçle örsün arasında ezileyim
Ya da “kal” de;
-Dağları ortasından deleyim!..
Ama Allah’ını seversen susma artık!
Konuş, mırıldan da, niyetini bileyim!..

Lakin böyle bil beni,
Sevdiğimi bil, ”istersen bine böl” beni
Ya “kal” de, her nasıl dersen, ya da “git”
Ortalıkta bırakma tek başıma beni
“Geç olursa” bir gün, geç kalırsan yani
Ne söylesen de belki, olur ya;
“Duyamam seni”

“Kadir Albayrak”