Sabır ve de inancın, sonucudur mutluluk,
Doğruluk fıkrasından, nasipsiz gezme dostum,
Manadan uzak olma, ayaktadır kutluluk,
İlim denen yuvadan, sıkılıp bezme dostum.

Kurtuluş deryasından, tat sende kana kana,
Zeka dediğin nedir, yüklemiş rabbim sana,
Topraktan başla ilme, sonra kan, sonra ana,
Ve canına can katan, babayı ezme dostum,

Feragat etme asla hak dediğin olgudan,
Kurtul gayri zihninde, fitne fesat dolgudan,
Haberin yok mu senin, o muhteşem bulgudan,
Doğrunun özü birdir, yeniden yazma dostum.

Bir san’at ki verilmiş, en muhteşem haliyle,
Kaynağı arştan uzak, o mukaddes veliyle,
İzzet-i ikram etmiş, en şahane eliyle,
Yol arayıp boşuna, semayı kazma dostum.

Han bildiğin şu dünya, nedense hep özlenmiş,
Bu sevda yalan dedik, bir kuyuda gizlenmiş,
Akıl sende, ruh sende, mana sende derzlenmiş,
Fıtratına ters düşüp, oyunu bozma dostum.

Kendimizi fanusta, mutlu sanırız güya,
Fermanları o yazar, selam durulur HU ‘ya
Ömür denen zamanda gördüğün boş bir rüya,
Hayaline aldanıp, kadere kızma dostum.

İnsan dediğin ne ki, her daim olmaz vakur
Hayat felsefesinden, nice kitaplar okur,
Firgatli olmak böyle, ince eler sık dokur,
Söylenen nasihattan, kötülük sezme dostum.

Erdal EBEM
Aşık Firgatli
01.04.2009