Bir yorgun dünya ki göçüm de benim,
Döl veriyor her gün saçımda benim,
Kimler, ne unuttu içimde benim?
Ağır geldi şimdi götüremedim...

Yıllardır içimi kemirir sancı,
Her gün ekiyorum üstüne acı,
Gönlümün kalmadı bana inancı,
Tek bir şey istedi getiremedim.

Kim kandı ki, sen kanasın yalana,
Yemiyor yalanı versen yılana,
Rıza göstermiyor gönlüm kalana,
Ne varsa dağıttım, yetiremedim.

Ne beylik istedi, ne de paşalık,
Ne de alkışlayan bir kalabalık,
Götürdüm nerede çalınsa ıslık,
Bu feryat figanı bitiremedim.

Gönlüm neyse koysak şunun adını,
Vallahi kimseye demem tadını,
Oyaladın onca kızı, kadını,
Seni hiçbir yöne yatıramadım.

Bu seninle artık son pazarlığım,
Eşikte bekliyor ihtiyarlığım,
Neylesem gitmiyor gönül darlığım,
Kaç tayfun geçti de batıramadım...

Şimdi senle ayrılıyor yolumuz,
Anlaşıldı benden olmaz kılavuz,
Son yokuşa vurduk, yavuz mu yavuz!

Bir kez olsun seni, ben kıramadım,
Yetti be! Deyip de haykıramadım...




Hayrettin YAZICI