Hayallerim vardı benim,
Güneşle üzülüp,
yağmurla ağlayan,
Kış üstüne kış yaşayıp,
ağlamaktan üzülmeyi bile unutan..
Hayallerim vardı benim,
Hiç kimsem yok demeye utandığımda beni kollarıyla ısıtıp,
yalnızlığımı gözlerime baka baka paylaşan..
Hani acıkır ya sevgiliye insan ,
hani susarya ve çaresizdir,
her şeyin çaresi var diyenlere,
memleket dolusu küfürler yağdıran bir kişiliktir aslında,
o anki benliğin..
Aklını hep keşkelerle kurulmuş hayaller kurcalar..
ama sen suçu hep başkasında ararsın,
çünkü suçlu olan bir tek sen varsın..

Hayallerim vardı benim,
Sigaramla olan dostluğumu bile kendi kurallarınca yasaklayan..
Onunla olduğu kadar hayallerim vardı benim,
beni düşmekten kurtuluşumun imkansızlığı delirtmişken,
hayata bağlayan..
Sığınacak vefasız dostlarım aramazken,
paylaşıpta rahatlayacağım iki kelimeyi açılamadığım
boğazımda tükürük gibi kuruyan o iki kelimeyi paylaşamadığımda,
benimle açlığımı bile paylaşan...
Kimsenin alıp götüremeyeceğini sandığım zamanı başıma yıkan,
Düşünmekten bile korktuğum zamanlarda,
başıma dağlar kadar yalnızlıkları yıkıp,
bir daha adımı bile hatırlamayan
Oysa hayallerim vardı benim,
içinde sen, sen, sen ve birde sen olan..