/düşlediğin bu değil mi ….,

bir kumru uyandırsa seni bu sabah, seslenip pencerenin dış pervazından
duymak istediğin ne varsa önce ondan duysan, renklerin çiçek açmadan
ilk dizeden tebessüm gibi başlayıp yeni güne, iki kolunu açsan iki yanına
ve hayalindeki sevgilinin çağrısı olsan, koşarak gelip boynuna sarılmasına .

/ dünyalar kadar uçsuz-bucaksızım, aldığımda seni kollarımın arasına ….

yuvarlansanız hasretle yaşam içinde, dalgalansa mavi çarşaflar deniz gibi
alsan ellerini arada avuçlarının içine, kokusu gökyüzü olup örtse üzerinizi
hangi tanrı izin verirse böylesi mucizeye, onun adına sayılsa bütün adaklar
çocuk elleriyle boyansa kuş kanadı, ağaç dalı, güneş gibi bütün duvarlar .

/ işte elleri mum boyalı çocuklarımız, boyadıkları duvara nasıl bakıyorlar ….

dağılsa gece boyu üstüne sinmiş sarhoşluk, soyunarak korkunç kılığından
su sesi açık kalmış musluktan kaçsa zaman, ok gibi beynine damlamadan
düzelse gözlerindeki görme bozukluğu, sorsan saçların böyle miydi diye
sonra gülümseyerek yer açsa nefesin, saçının telleri arasında, kelebeklere .

/ unuttum artık ne zaman ses verdiğimi, sarhoşluğuma savrulmuş küfürlere ….

karnaval tadına boyansa ağaç dalları, yağmur yağacaksa konfeti olmalı
hüzünler çaresizlik firarında yakalanınca, kahkaha cezasına çarptırılmalı
gün böyle başlayınca canımın içi, anlarsın güneş olmayacaklara da doğar
değişmez çizgisi silinir kaderin, niyet fallarında ne yazılıysa, karşına o çıkar .

/ benimle böyle uyanmayı bekliyorlarmış şenlik çığlıkları atmak için sokaklar ….

ve gülerek bakarken sen yeni güne, havalanmış bir kumru ilişse gözlerine
veda olmadığını bilerek bu gidişin, göndersen selamını bildiğin hasretlere
yarın olunca başka yerde, yalnızlık sarhoşluğunda boyanmamış duvarlar
mum boyalı ellerle güneş gibi renk açsalar, duyunca kumru sesini umutlar .

/ düşlediğim bu değil mi ….


Cevat Çeştepe