Elveda çocuk yüreğim…
Bu sana son vedam olsun yarından kalan..
Ay düşer aklıma yine,
Ve gözlerin hiç göremediğim..
Yarım kaldım..
Yaralandım..

Elveda çocukluğum..
Öyle yangın yeri ki hayat..
Kül eder bir çırpıda hayalleri..
Bembeyaz saçlarıma dokunur suskunluğum..
Bana kalır sevdaların kuytusu..
Yorgun anılarımın ağırlığı sırtımda ..
Gem vurulmuş coşkusuna sevincimin..

Elveda çocuk yüreğim..
Salıncakta savrulur yalnızlığın rüzgarı..
Yeşiller örtmüş güneşimin ışıklarını bir bir elleriyle..
Saklamışlar sevdalarımı..
Acılar olgunluğumun habercisi..
Büyüdüm..
Öğrendim…

Elveda çocukluğum..
Yürümek nedir bilmeden
Düşmeyi öğrendim ilk adımımda
Sonra kalkınca dik durmayı
Yenilmedim..
Örselendim..
Eskitildim..
Eskimedim..

Elveda çocuk yüreğim…
Zenginmiş her şeyi olan..
Ben kendimi fakir bildim hep..
Meğer her şeyi olmak da değilmiş zenginlik…
Her şeyim olduğunu sandığım gün
Çulsuz çaputsuz zamanlara gebeymişim,
Gecikmişim..
Ama ben zenginmişim..
Fark ettim..

Elveda çocukluğum..
Uçsuzmuş, bucaksızmış,
Sonsuzmuş masal diyarlar..
Bulutlarmış bana eşlik eden..
Ve ben yine aya koşuyormuşum
Gökyüzüm eflatun
Ağrılar siyahında sancıların..
Ve sevinçler kül beyaz..
Ay sonsuz bir yol..
Bense sonsuzluk yolcusuymuşum..
Oldum..
Piştim..
Kendimi buldum..


Elveda çocuk yüreğim..
Elveda çocukluğum..
Hoş geldin hüznümün sultanı..
Hoş geldin özlemim..
Hoş geldin gümüş rengi’m….

31 MART 2009 23:37..



Hoş geldin hüzün..