“Şehit Muhsin Yazıcıoğlu’na”

Elim kolum bağlı kaldım çaresiz
Ne bir ağıt düşer suskun dilimden,
Ne de hayat geçer günsüz gecesiz
Kahrolsun ki bir şey gelmez elimden!
Koca reis gitti artık dönmüyor
Yüreğime ateş düştü sönmüyor.
CCC

Sen üşüdün bense yandım nar ile
Ateşine bandım özüm, canım dost!
Kavuştun mu şimdi muhsin (*) yâr ile?
Hasretinden köz oldu sol yanım dost!
Dağ yürekli ağam erdi uçmağa
Hamza yürür kapıları açmağa.
CCC

Aksakallı Dedem Korkut göründü;
Türkmen beyi diz vuranda huzurda,
Ardı sıra alperenler yürüdü!
Dursun, Özmen… Bekliyorlar hazırda.
Birer birer gül sundular Muhsin’e,
Şehitlerim, ses verdiler sesine.

CCC

Kerkük gülü boynu bükük ağlarken,
Karabağ’ım köz köz olmuş yanıyor!
Bu musibet ciğerleri dağlarken,
Türkistan’ım gözlerinden kanıyor!
Kutsal acı Muhsin’imin acısı,
Ardından ağlıyor kardeş-bacısı.
CCC

Heyhat böyle ölüm olmaz olaydı!
Olmayaydı; lal olaydım, razıyım!
Muhsin bize medreseydi, sılaydı
Şimdi nasıl mezarını kazayım?
Ey Nebiler; Bey’im Size emanet.
Yüce Rabbim; Cennetine kabul et.

Kadir Turan

• Muhsin: İyilikte, bağışta bulunan, ihsan eden. (Kaynak:Tdk,Genelbilgi.)