Evlek evlek ağrılarım,
Çöküyor dağa efkarım,
Kalkmıyor başımdan karım,
Yok dağıtan bu dumanı...

Başaklar boyun eğmeden,
Boy vermeden beden beden,
Kimselere söylemeden,
Çalsan başımda kemanı...

Bak gözlerim buğu buğu,
Atlatamadım bu çığı,
Kapanmaz yürek açığı,
Bulmadan gönlüm imanı...

Kaça bölünüyor ömrüm,
Kaldım arada kötürüm,
Açtın bir yara bitirm !
Yok mu durduran bu kanı?

Adımı yazdım da kara,
Aldanıp da bu bahara,
Vurdum sonunda bir yara,
Günün ağarırken tanı...

Ne zaman kaldı, ne güman,
Günüm gelir dünden yaman,
Savur şimdi saman saman,
Arda kalanlardan tanı...

Böl uykumu da uyandır,
N’olur gelip beni kandır,
Olsun bir kez de utandır,
Yapardın sen bazen hani?

Tütsün ocağın dumanı,
Bıraksam anı-amanı,
Çıksın bu baharın canı!
Gelsin gül dikme zamanı...



Hayrettin YAZICI