Beşerin sırtına vurmuşlar dünyayı
Dönderiyor nefsine ziyafet,tıngır mıngır
Ne de çok severmiş İblisin kırbacını
Meğer ki ballı kamçı imiş...

Dönmedolap olmuş yalan dünya
İnsanlar dolap,fıtratlar dönme,
Üç maymunu oynar durur beşer
Ağlanacak yere güler,pişkince sırıtırmış...

Karanlığa ayna tutmuş ateşin soyu
Serap görmüş,karartmış gözünü doymamışlığa beşer,
Herbiri teker teker geçmiş İblisin çemberinden
Heves salmışlar üç günlük kurulan sirkteki oyuna...

Geldiği koca yalandan hiç gitmeyecek gibi
Unutmuş kimyasını şaşkın beşer
Hergün üstünde gezdiği toprakta...

İnsanlığın ortak hafızasından kopmuş
Birer balon olup uçuşmuş zihinler
İnsan ise zikreden ayrı bir tesbih tanesi
Ayrı gayrı,küskün,binlerce mum...

Işığın yönü bir midir ki herzaman?
Yönelmediği tek yer kendi dibi
Gün gelir boyun eğer kökünün karanlığına
Hakim olur ayrı gayrı olmayan zifiri karanlık,
Yoksa Adem oğlunun ortak körlüğümüdür bu?

Ah!Güzel gözlü yarim
Karalığından değil eşek gözünün güzelliği,
Varoluş manasındandır Yaradan’ın eserindeki,
Bir mum alevi canında insandadır
Kara kara gözlerde ışığı gören...

Nisbi düzensizliğe başkaldıran
Mutlak sevgiye,doğruluğa teslim olan
İlmi ilmik ilmik dokuyan
İşte budur insanı insan yapan
Var mıdır ki (O)nun sevgisinin üstüne?