7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
924
Okunma
Artık hükmü kalmamıştı denizin,
İçtim sularından sende ki gizin,
Kıyısına düştüm gözlerinizin;
Şimdi ne kaş oynat, ne de kirpiğin,
Farkına varmadan bu derinliğin.
Kimseler görmeden beni gölgele,
Diz çöktür huzura, düşmeden dile,
Gelirken kıyıya ben bile bile;
Eylemedi beni gözleri kömür,
Bur da sürsün yalnızlığım bir ömür...
Havalanmaz gönlüm artık dağlara,
Nasıl da direndim kopan çığlara,
Her düşüşte aldım bir derin yara;
Yalnız dağ başında ne üşümüştüm,
İşte en sonunda kıyına düştüm!
N`olur bundan böyle eyle beni sen,
Eylemez gönlümü, ne gül, ne süsen,
Hak verirdin çektiğimi bir bilsen!
Her bakışta geldim onca yazığa,
Yaklaştım sanırken düştüm uzağa.
Bakmam bundan sonra başka göze ben,
Artık bahardır ya, kanmam güze ben,
Sabır taşlarını dize dize ben;
Bay bay ettim artık güneşe, aya,
En sonunda vurdum uçsuz kıyıya...
Hayrettin YAZICI
Cevap Yaz