Benim adım Toprak’tır Amca...

Bir çocuk görmüştüm

Yıllar önceydi.

Annesinden; yapma bir bebeği kucaklamıştı

Hasan amcanın

Bahçesinde oynuyordu,

Bir de kil topraktan insan ikonu

Yapmışmış bir afacan çocuk!

Toprak:

"İnsan hiç çamurdan yapılır mı" dedi

Afacan çocuk:

"Zaten biz topraktan geldik topağa da gideceğiz"

"Nerden biliyorsun?" dedi.

"Biliyoruz işte... lakin bunu bilmeyen çok insan var"

Böyle bir hasbihalde iken

Deli Hasan amca keskin bir narayla:

"Nedir bu kepazelik bahçemde ne işiniz var" derken

Çocuk korkmuştu öcü görmüş gibiydi

Deli Hasan amca:

"Adın ne bakiyim"

"Toprak"

Ne toprağı, adını sordum adını bir de alay edersin.

Toprak ikonuna gözü ilişen Hasan amca

"Haklısın, hepimiz aslında toprağız"

Ve öfkesi geçmişti...

Ve derin hayallere dalip giderken

Aslında herkes bana deli derler

Oysa ben bir filozoftum!


(Sessiz Kelebekler Cennetindeyim)
Şiir not defterimden..2007