Adana Seni Saklardı

öğlen sonrası olurdun
ağustos gibi üşüşürdü üstüme zaman
bahçeleşirdin
sendeydi ağaç çeşme umut güzellik
tüylerim ürperirdi akşama doğru
çıkmaz bir leke olurdu yüzümde seni beklemek
gök
kucaklaştığım yokluğunun silueti olurdu
ak kanatlı kırlangıçlar kızıla boyardı göğsümü

Adana seni saklardı
türkümün son sözünden...en....
türkümde gözümden sakındığım
ümidim...sen...en...
turunç ağaçlarına su mu yürüdü
üstümde tozlanmış ilkyaz hüznü
Adana ışık ışık
çil çil evleriyle seni mi saklıyor
damarlarımda yoksul bir sarı sıcak
kenar mahallelerinde ettiğim kavgaların
en sonuncusunda yenildim sana

düşlerimde de susuyorum sana çukurova
kırdığım uçurtmaların iplerine
taktığım mektupların hatırına
küsmüyorum güvercin yari göklerine

ve ben böyle küfürbaz kaba adam
hesapsız kitapsız sevmiş dünyayı
mazlum yanımsın Adana
en mahzun alışkanlığım
kızgın asfaltında en deli maceramdayım şimdi

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.