Kaç yıl geçti aradan, söylesene taş masa,
Sabır taşı olsan da, ses vermez izân mısın?
Bende bu cinnet hâli, sende tükenmez tasa,
______Sürgün şehri gibisin, yoksa sen Fizan mısın?
______Yere düşen gazele, ağlayan mizân mısın?

Çamlıca’nın üstünde, encamını kurmuşlar,
Üstüne yalnızlığın, damgasını vurmuşlar,
Çok çileler dinletip, bedenini yormuşlar,
____Gemileri yakılmış, kimsesiz Liman mısın?
____Hüzün girdâplarını, kurutan zaman mısın?

Nerde eski günlerin, hani o şanlı hâlin?
Çamlıca’nın içinde, emsaliydin hilâlin,
Kanarya sesleriyle, kaybolurdu melâlin,
____Geçmiş eski günleri, bekleyen mizbân mısın?
____Hatıra defterinde, gizlenmiş mihmân mısın?

Bir Sonbahardı o gün, aylardan Eylül ayı,
Yine sana gelmiştim, içimde hasret payı,
Boğazda deli güneş, kaynatıyordu suyu!
____Hâlâ eski günlerin, kahrıyla harman mısın?
____Yoksa sende ben gibi, vuslatta Harran mısın?

Hatırladın mı şimdi, geldiğimiz o günü?
Yanımdaki hayâlle, güldüğümüz o günü?
Ya senden ayrılırken, öldüğümüz o günü?
____Her gece mehtâbımı, dinlerken giryân mısın?
____Çatlayan cismin gibi, vefada üryan mısın?

Bir semaver çay vardı, üstüne koyduğumuz,
Üç ince belli bardak, vuslata yaydığımız,
Tavşankanı çaylardı, sevdaya saydığımız,
_____Aşkta vefa yok diyen, vefasız Cihan mısın?
____Şerm eden reng-i tebessüm, dilimde nihân mısın?

Kaç sevdalı aşığın, sırlarını sakladın?
Kaç gece Bülbüllerin, feryadını yokladın?
Belki de âsûmânda, sende cânân bekledin
_____Öyle bakma yüzüme, söz bilmez Ozan mısın?
_____Sanki beni bırakıp, giden o suzân mısın?

Ne bu yaslı duruşun, kederlerden mi çöktün?
Bırakıp gidenlere, gözyaşları mı döktün?
Sende mi yalnızlığın, temel taşını söktün?
____Taş masa hey taş masa, bahtıma ferman mısın?
____Mazi yaralarına, sürülen derman mısın?

Dinle beni taş masa, ikimizde yaralı,
Ay ve Güneş şahittir, yüreğimiz buralı,
Derde duçâr olmuşuz, zemheriler vuralı,
____Hazân vakti kan kusan, kanatsız Nu’man mısın?
____Yoksa mezar taşında ,yükselen duman mısın?

Varsın delice aksın, hasret dolu arkımız,
Bir segâh bestesinde, inlemeli şarkımız,
Belki tekrar dönecek, paslı gönül çarkımız,
____Çaldıkça kalp titreten, veremli keman mısın?
____Yusufi zindanları, saklayan Ken’ân mısın?

O Eylül akşamında, bizdik gâmda ıslanan,
Yanımdaki canımdı, omzuma yaslanan,
Kalbimiz alev alev, gözümüzdü puslanan,
____Sende o günden beri, dinmeyen şivan mısın?
____Ben gibi düş yolcusu, ümide revân mısın?

Kara yel lale, sümbül, renklerini ayırmış,
Üstünden betonları, söke söke sıyırmış,
Felek hüküm keserek, bize firâk buyurmuş,
____Yaşanan o günleri, anarken pişman mısın?
____Yâr olmayan ömrüne, amansız düşman mısın?

Kırılan taburenin, acısından solmuşsun,
Belli kimse sormamış, ondan dertle dolmuşsun,
Gizli sevda çekmekten, benim gibi olmuşsun,
____Cürmünden daha fazla, derdinden girân mısın?
____Yoksa hâlden anlamaz, ceberrut tiran mısın?

İstedim ki bu gece, hicrânını duyayım,
İçinden yalnızlığın, zarlarını soyayım,
Şimdi beni anlatıp, sana nasıl kıyayım,
____İçten içe çürüyen, çaresiz cânân mısın?
____Semerkant ve Buhara, yoksa sen Turan mısın?

Taş masa hey taş masa, diyemem derdi unut,
Lâkin nefes bitmeden, bitmemelidir umut,
Al bu gözyaşlarımı, yaralarına damıt,
____Yedi kuşak yazılan, bitmeyen destan mısın?
____Nâdân’ların yıktığı, sahipsiz bostan mısın?

Belki bizi yeniden, ısıtacaktır güneş,
İlkbahar vuslatları, uzatacak bize eş,
Sar beni yorgan gibi, ey vefalı çilekeş,
____Baykuş yatağı gibi, yıkılmış viran mısın?
____Belh şehrinde gülistân, yazılmış İran mısın?

Kaybetme ümidini, niye boynun eğilmiş,
Oysa ahd-e vefanın, hükmü böyle değilmiş,
Damarların çatlamış, yosunların yığılmış,
___Canım yanmadı diyen, aşık-ı meyyân mısın?
___Yaprakları kurumuş, kokusuz reyhân mısın?

Yine veda vaktine, fazla zaman kalmadı,
Bizi bizden başka hiç, anlayan da olmadı,
Hey Makberî bahtındır, hâlâ çilen dolmadı,
____Taş masa hey taş masa, konuşmaz Lisan mısın?
____Yoksa dertten taşlaşmış, kurumuş insan mısın?

Makberi – Ahmet Akkoyun……………….21/03/2009…21:30..…İst
..........................................................................................................
mizbân = misafir ağırlayan
mihmân = misafir
melâl = can sıkıntısı
Harran = susuz
giryân = ağlayan
üryan = çıplak
nihân = gizli
suzân = can yakan
Nu’man = şakayık
Ken’ân =Filistinin diğer adı
revân =yolcu
girân = ağır
meyyân = yalancı
reyhân= fesleğen

şiirimi düet olarak seslendiren her iki değerli gönül dostuna da ( A.Zade aZRa Naz ) teşekkürlerimle