Bilmem nasıl ne şekil yüreğimi kapladı,
Kovdu ondan gayrıyı gönlü mekan eyledi.
Batını ve zahiri ne deliller topladı,
Doksandokuz sırrını aşkın ayan eyledi.

Ezeli olmayanın olur mu hiç zevali,
Ne Mecnun ne de Ferhat olamaz ki misali,
Sevda değil ötesi hissedilen ahvali,
Kal’e gerek kalmadı halin beyan eyledi.

Böyle tatlı çileyi yüksünür mü hiç çeken,
Vuslatı biçer elbet bunca kederi eken,
Meramın anlatmaktan biçare, aciz iken,
Çözdü düğümü dilden, derdin ozan eyledi.

Kurşun bile vız gelir acı yıkmıyor beni,
Hüküm giysem müebbet melal sıkmıyor beni,
Düştüğüm ateş bile artık yakmıyor beni,
Tek bir nazarı yarin nârı cinan eyledi.

Yerine geçirmişim, bak onunla yaranım,
Yokluk senin değil mi ona bile hayranım,
Muhabbet meyi içtim artık coşan lisanım,
Leyl-u nehar yadını vird-i zeban eyledi.

Öyle ateş vardı ki ciğerim kavrulurdu,
O yangında yüreğim kül olur savrulurdu,
Senden önce borandı sanmam ki durulurdu,
Viran olan yurdumu ruhun niran eyledi.

Hayra yorulmaz bu hâl nice kullara göre,
Gurur öfke ne varsa hepsini çaldı yere,
Hasılı can canından geçerek milyon kere,
CAN için varı yoğu saçtı ziyan eyledi.


Zübeyde Varlı 19.03.2009

İSTANBUL