2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1237
Okunma
Buzlu camın arkasında duran
erişilmesi zor slüet!
Paylaşımsızlıkların, yüreğini yaktığı esmerlik
yapışmış tenine.
Yüzün gözün sırıl sıklam hüzün...
Annenden kalan hatıradır
katmerlenip çenene konan.
Yaşamın yükünden beli bükülen kaşların
ağırlaşıp düşmüş şakaklarına.
Umutların gibi seyrelen sakallarından
acı kanlar damlamış
Melankolik duvarların eşlik ettiği mor bedenine.
Gözlerin, sağ yanında ki yeşil asmadan
devşirilen yeniliklerle
zamanın en ince yerine astığın
pencereden dışarı doğru salınmış.
Sen mi yaşamayı bırakmışsın?
Yaşam mı seni bırakmış?
Cevap Yaz