Tiz çığlıklarla seslendim!
Duy istedim,
çıkmadı tıkandı nefesim
Boğazıma kurulu sehpada asılıp kayboldu...
Yüreğimin ortalık yerine çöreklenen sabır taşına
adını kazıdım.
Her kazıntıda yüz altmış iki kere
içime doğru seslendim
Yedi yıla değen her gecemi
Yedi kere tütsüledim.
Göz pınarlarımdan süzülen acı damlaları
Her bir yıla nazar eyledim.
Doğan güneşin kanatlarına asılıp
Sana gelmek istedim.
Yerden arşa kadar yükselip
Adımlamak istedim yollarını...
Karanlıkta parıldayan beş köşeli gönlümün
Her köşesiyle sana akmak istedim...
Ruhumdan fışkıran son nefes,
Sistine’de melek kanatlarıyla
Adem’in parmak ucuna dokunup
El-Hamra’nın kızıl topraklarına yüz sürerek
Gize’nin zirvesinde güneşin gözünden yansıyıp,
Semerkand’ın kayalıklarında
iki bin yedi yüz elli kere yankılandı.
Taşlı kentin koridorlarında
sonsuzluğa ulaştı...



(Sevgili eşime... )