Güneşi örten, ateş gözlerinle
Yeni bir dünya kur çocuk…
Göz yaşlarını sil !
Sere serpe yaşanan acıları
as! kelebeklerin renklerine
cılız bacaklı
hayalleri rüyalarda saklı
şarkı söyleyen kız çocuklarını resimle
mavinin sonsuzluğunda yiten
bulutların pamuksu tenine.
Kuka taşlarına saklanmış kırılganlığını
Ekleyip savaşın soğuk izlerine,
Rengarenk balonların üstüne yaz
Gözyaşlarınla “geleceğim ben” diye.
Düşünme açlığını , acını…
Ağlama gidenlerine
Kimliğini unut…!
Haykır “insanım ben” diye.
Yalın ayak, başı çıplak
Koş rüyaların içine
Aş! Bir bir…
Yüreklere kazınan
Dikenli tellerin çevrelediği
Kanlı revanlı sınırları.
Adım adım geç zamanın ötesine.
Yarına miras düşlerle, gülüşlerle
Anne sıcaklığını çalan öpüşlerle
İliş uçurtmaların seyirlik haline.
Asıl! haylaz Anka’nın yeniden doğarak
Rengarenk özgürlüğe kanat çırptığı çığlıklarına…
Sen yaz çocuk!
Sonsuzluğun döngüsünde
Sevgiyi,
Erit içinde ki nefreti…
Gülümse!
Gülümse ki
gözlerinin örttüğü kızıl güneş
doğsun içine…