15
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1439
Okunma
Bir gül büyütürüm, nazla, niyazla,
Ninniler söylerim üç telli sazla,
Ne söylesem şimdi gelecek fazla;
Düştüm sabahlara kara gün gibi,
Sükut ediyorum bir sürgün gibi!
Gözyaşıyla suluyorum her sabah,
Anlıyorlar ben çekerken gizli ah,
Her dalına bağlıyorum bir günah;
Yaprak yaprak açılırken acılar,
Ben gelince utanıyor goncalar!
Hoyrat kimmiş, gül bilmez de kim bilir?
Bilinir de destursuzca girilir,
Dokununca utancından eğilir;
Arsızlığa baç alırlar dalından,
Kimse anlamıyor gülün halından.
Nazenin ellerle topla gülümü,
Bir içli türküyle gel çöz dilimi,
Kızıl dudaklarla süz de balımı;
Bilirsin razıyım sürgüne dünden,
Giderim ben gelir gibi düğünden.
Bahçeler tarumar, güller dil pare,
Şad olmaz gönüller hep yare yare,
Al götür bu gece bildiğin yere !
Hakkı yoktur şikayete sürgünün,
Perdesi kapansın bu kara günün.
Hayrettin YAZICI
Cevap Yaz