…

“kapı kapanmıştır
çıkamazsınız!
elleriniz ayaz kokuyor.

gül yüzün sevgilim, bir oyunun ilk sahnesi.
heyecanlı bahar rüzgarıdır bu kirpiklerine asılı duran.

beni özlüyor musun diye sormuşsun.
taze ellerin gibi kokan mektubunda.

özledim su gibi kadınım.
özledim.
nasıl özlemem?
şimdi sıcaklığını benim bile unuttuğum yatağımın üzerinde
unuttuğun kolyeni
yarısı yaşanmış bir aşkın, bu beton kokan
rutubetli,
havzadan,
seni bu eğri büğrü harflerle değil kollarımla yakmayı,
nasıl özlemem?

ne zamandır, bu kurumuş dudaklar ellerine muhtaç?
çok özledim, hem de çok.
ama bir babanın evladını özlemesi gibi.
kuru anadolu’nun muhtaç olduğu,
ve yine kendinde bulacağı
özgürlük kudreti gibi.
özledim.

alnım ter içinde.
aylardan kasım.
hani başka bir istanbul yaşayalım diyorum.
senin parklarında gezdiğin, benim park olduğum.
serbest güneşin yanaklarımızı yaktığı,
düşünen insanların,
emekçilerin
hayata gerçek bir dürüstlük ve ahlakla
sarılan,
sımsıkı sarılan
bu ülkenin istanbulu’nda..
ama ben bilmem kaç kilo demirin arkasında.
sen bir oda bir salon bir evin..
neresindesin?

hatırlar mısın,
evelliyatıyla bir parkta,
beykoz taraflarında olacak.
oturup seni beklemiştim.
aksi gibi sen de gelmiştin.
ardında rüzgar getirmiştin.

kafamın içinde öyle fikirler var ki,
yeniden diyorum.
belki diyorum. düşünür de şu insanlar,
bir ihtimal suçumun ne olduğunu
bir mahkeme salonunda,
bir ayağı kırık bir sandalyeye oturtup
belki darağacında
bana da anlatırlar.
hani olabilir, mesela.

ama bir yandan da.. inanmıyorum.
düşündüm diye burdayım.
düşüncenin bir suç olmadığını
düşüncenin süngüyle sınırlanamayacağını
düşünmeye cesaretleri olmadığından;
ellerin işte,
işte o silinmeyi bekleyen gözlerin
dudakların
ve tüy gibi kolların
bir gecenin içinde.

ben nasıl bitiririm?
özgürlük denilen alev olmadan hayatımı?

özgürlük, bulvarımda asılı bulutu güle benzetmek.
özgürlük, paltomun sökük iç cebinde sen mektubu.
özgürlük, delirmişçesine duvara omuz süreterek vakit geçirmek.
özgürlük, başlamış bir hayatın yana yakıla mahpusta görmek sonunu.”


nazım’a.. a.toprak.