Bir aşkı kalansız
İkiye bölemedik.
Kalanlar yanımıza
Kâr kalmadan.
Nerde fazlaydık?
Biz mi fazlaydık
Bu aşkta?
Yoksa bu aşk mı
Bize yüktü?
Geçmiş acılar
Yüklü
Yüreğimize.
Acılarımıza
Geçmiş olsunlar
Hediye ederken,
Yenileri tanıştığımıza
Memnun kalıyordu.
Memnuniyetsizliklerimizin
Peşisıra.
Ara sıra aralıyor
Kalp kapakçıklarımızı
Misafir ediyorduk.
En misafirperver
Halimizle birbirimizi.
Birbiri ardına gelen
Kokumuzu taşıyan
Nefeslerimizle.
ve yola çıkıyorduk
Kan yoluyla
İçinden çıkılmaz
Çevrimin içinde.
Kan kaybetmek
Sevda kaybetmeye
Eşdeğerdi.
Eşi bulunmaz
Sevdalar ötesinde.
Zamanın ötesinde
Sevdalar kurulmuştu
Çalmak üzere.
Çalınmak üzere
Olan Yüreklerimize.
Yürekleri yuva
Edinmiştik.
Yuvadan
Uçan kuş misali,
Özgürlüğe
Kanat çırpmadan
Önce.
Önce özgürlük mü
Önemliydi
Her sözümüzde
Perçinlediğimiz
Önemli sevdamızda.
Yoksa mutluluğun
Önemini mi unutmuştuk
Her şeyi unutacak
Kadar birbirimizi
Severken.
Mutluluk tadı mıydı
Damaklarımızda kalan
Ayrılık acısının
Ardından!
Gidenin ardından
Yalnızlık çığlığı mıydı
Yanımıza kâr kalan?


22.10.2004
Eser Cice