Düşüp de kalkamayışımıza,
Kırılan kol ve kanatlarımıza,
Akan masum kanlarımıza,
Gelin hep birlikte ağlayalım…

Dinmemiş acılı gözyaşlarımıza,
Karadağlar yüklenmiş omzumuza,
Hırsızlık ve haksızlık canımıza,
Tak, tak demişken ağlayalım…

Yol varken yürümeyişimize,
Güneş varken inkâr edişimize,
Aydınlık yollar terkedilmişken,
Biz, terk edilişimize ağlayalım…

Sahtekârlık, hile işlemiş iliğimize,
Bidat ve hurafeler dolmuş dinimize,
Din ve ahlâk bizden uzaklaşmışken,
Sapık olarak yaşayışımıza ağlayalım…

Ağlayalım, gözlerimiz yaşlı ya da yaşsız,
Düşündükçe halimizi, vücut kalıyor fersiz,
Çapulcular doluyor, meydan kalınca ersiz,
Meydanlarda ersiz kalışımıza ağlayalım…

Ruhumuzda zonklasın aşırı bedbahtlığımız,
Ah şu sihirli kelimeler, kelime oyunlarımız,
Ok gibi fırlayıp çıksın ölü ruhumuzdan,
Kadrini bilemediğimiz ruhumuza ağlayalım.

Ağlamanın merkezi kalp ve beyindir,
Gözler ise aynanın önünde bir tendir,
Gözyaşlarımız değirmende un olmuşken,
Döndüremediğimiz değirmene ağlayalım…

Niyet et; kalbini yönelt, takdir Allah’tan,
Duâ et; et ki belki arınırsın günahlardan,
Emanet bedenimiz elimizden uçup giderken,
Sahip çıkamadığımız bedenimize ağlayalım…

Ağlamayan kibrinden gözyaşların utansın,
Nihayetinde sen de aciz bir kul ve insansın,
Yalan dünyada insanlığımızı unutmuşken,
Dışlanıp da horlandığımız güne ağlayalım…

Düşmek zordur, kalkmak ise yeniden düşmektir,
Kısacık ömrümüzde, azıcık huzur bulabilmektir,
Gayemiz ise mutluluktan bir dem gülebilmektir,
Bu dünyada bir dem gülemediğimize ağlayalım…

03.08.1992
Konya