Bir geceyi alıp şakkediyorum, ölüler dökülüyor içime
Issızlık kalabalıklaşıyor penceremde inzivamı bölüyor
Şakaklarında taksirleri aklaşıyor çocukların, ağlıyor ninnileri
Cildi Mansurlu kitaplardan masallar okuyor anneler, uykularım kaçıyor

Gözlerimi teşhir ediyor bir şiir, tan yeri kızarıyor
Giyotinleri biliyor her seherde sakıt sevdalar derviş


Bir nihilist aynaya serenat yapıyor adamlar ve kadınlar
Bütün Karunlar bir nebbaşa höyükler büyütüyor
Yılları yığdıkça üst üste kırışıyor ümitler
Deli Dumrullara gülümsüyor köprüler, gözlerinden insanlar akıyor

Ben doğduğum güne
Bir kelebek ömrü ekliyorum kırk ediyor derviş


Bir sessizliği giyinip çığlıklar topluyorum sokaklardan
Baharlar demlenip güz oluyor, hayat acıyor dudaklarda
Saatleri ileri alıyor meczuplar, gözlerinde ashabı kehf şaşkınlığı
Sırtıma gökyüzünü almayı unutuyorum

Gözlerim açık kalıyor
Hayat cereyan yapıyor ben şiir oluyorum derviş