Ben bu şiire ne diyeceğimi bilmedim. Oysa çok şey söyleyebileceğim en nadir şirlerden birtanesini okudum.

Sevgiyi ve sevilmenin değerini bilmeyenlerin ardından ağlamak, yas tutmak yakışmıyor diyoruz hep yüreğimize. Belki de giden sevgili " gitme kal" dememizi bekliyordur.

Hepimiz hayatın bize sunduğu sahnede roller aldık ve o rolleri yerine getirmeye çalışıyoruz. Bazen çok acı çekiyor ama çekmiyormuş gibi yapıyor, bazen çok mutlu oluyor mutrlu değilmişiz gibi davranabiliyoruz. Ve ne yazık ki bazen de çok sevdiğimiz halde gitme diyemiyoruz gururumuzu ön plana alıp da.

Çok özeldi dizeleriniz. Öylesine ki yüzümüze tok gibi indi her bir kelime. Umarım çekip gidenler dwersini alır bu dizelerden.

Kutluyorum kaleminizi ve saygılar yüreğinize. İnsan gibi insdan olabilmemiz dileği ile