Bir adam!
Yetmiş yaşlarında
Saçları beyazlamış
Elinde bastonuyla
Bir adam...
Asık suratıyla
Laf vurmalarıyla
Her gün çay bahçesindeki oturmalarıyla
Bir adam
Konuşmalarıyla
İnsanlığa aykırı davranışlarıyla
Yeri gelir susmalarıyla
Aklımdan çıkartamadığım
Nefretim olan adam
Ölümün soğuk kollarında
Hiç istemezken ölümü
Korkarken Azrail den
Canı ayrıldı bedeninden
Korkuları yersiz değil
Ahlar bulacak onu
Hesap sorulacak
Cevapsız kalacak
Bir adam
Toprağın koynunda
Boylu boyuna yatmakta
Nefessiz kaldı
Gördüğü rüyada öldü
Sevemedim sesini
Torunum deyişini
Sevemedim
Toprağa emanet ettim
Beyaz saçlarını özledim
Nefretle atışmalarımızı
Geçirdiğimiz kısa beş dakikayı
Özlemem dediğim insanı
Hayalimde tanıdım ilk
Güzel ne varsa giydirdim üzerine
Kötü olamaz dedim kendi kendime
Kızdım kötü diyenlere
Beş dakikada nefret ettirdi
Bedenimi titretti
Sevmiştim ya sevgimi yitirdi
Bir damla yaş akıtamadım onun için
Gözlerim kurudu
Sustum
İçimde kayboldu
Mezarına bir avuç toprak dökemedim
Bir dua bile edemedim
Nefretin sıcaklığına bıraktım kendimi
Sevmedim seni
Sevemedim
Şimdi
Yaşlı adam rahat mısın bari?

ChitLembik24.01.07 22.34